Organisatietranformatie: wat laat je los en wat mag je voor altijd meenemen?
House of Performance is aan het transformeren. Transformeren betekent voor ons dat de verandering zódanig is, dat we nooit meer terug kunnen naar wat we waren, zoals een vlinder ook nooit meer een rups kan worden. We waren meer dan 20 jaar lang een gezellig familiair groepje waar iedereen elkaar kende en het hele kantoor in één autobus paste als we op uitje gingen. Nu worden we deel van een ambitieuze groep en wel een die de grootste organisatietransformatieclub van Europa wil worden: de Highberg Group.
Opeens moeten we zelf de verandering ondergaan... Iets wat we al zo vaak bij onze klanten begeleid hebben.
Dan heb je natuurlijk target operating models, roadmaps, vision boards, droom-sessies en verander-aanpakken om de ‘blauwe kant’ van die transformatie te begeleiden.
De blinde vlek van die heldere stappen, is dat ze erg rationeel zijn, of op zijn best een rationele aanpak van emotionele momenten. Terwijl transformeren en veranderen heel erg te maken heeft met gevoel en emoties. Emoties zijn kortstondige sensaties zoals angst, verdriet, boosheid, ... gevoel zit nog een laag dieper, op niveau van je intuïtie. En die kant aan het licht brengen, kan niet door een analyse of enquête.
Tijdens onze jaarlijkse visiedag hebben we bij House of Performance geprobeerd om hier, samen met het Bert Hellinger instituut, eens een andere aanpak op los te laten. Tegen onze gewoonte in gingen we deze keer niet analyseren, doorgronden, rationeel beargumenteren en een plan maken. In plaats daarvan gingen we vertragen en doorvoelen aan de hand van enkele systemische oefeningen.
Systemisch werken vraagt een fenomenologische houding. Observeren en luisteren zonder de intentie te willen helpen of oplossen, waarbij je uitzoomt naar het geheel in plaats van inzoomt op details. Daarmee krijg je veelal inzicht in de onbewuste patronen en dynamieken die het systeem (en jou) leiden en gaan er nieuwe deuren open op persoonlijk, maatschappelijk en organisatorisch vlak.
Aan de hand van opstellingen, reflectie en vertraging hebben we letterlijk stilgestaan bij de transformatie die we doormaken. Een onderdeel daarvan was het voelen van wat we mee wilden nemen vanuit House of Performance naar de nieuwe groep. Wat is er van HofP? Wat is er van jezelf? Immers, als je jezelf kan dragen, dan kan je pas echt verbinden met de ander en het andere.
De opdracht was om voor jezelf na te gaan wat HofP ons brengt in de volgende formulering:
“HofP brengt mij…, en dat neem ik mijn hele leven mee en dat mag nog meer worden.”
Deze oefeningen hebben ons geholpen om los te laten, wat losgelaten moest worden en om ruimte te maken voor wat nog moet komen. Moeilijk om met woorden precies te duiden, maar qua gevoel klopte het. Gedragen door en dankbaar voor de ervaringen en de mensen die vroeger en nu House of Performance vormen, hebben we weer een stap gezet naar het ontdekken van een nieuwe fase en nieuwe mensen en nieuwe ervaringen. En daarbij is het oké dat iedereen dit in zijn of haar eigen tempo doet. Je kan een rups niet dwingen in een cocon te kruipen, dat is een natuurlijk proces. En dat zijn transformaties ook.
Als ik terugdenk aan onze visiedag met deze oefeningen, kan ik het doen met deze mooie gedachte in herinnering:
Hofp brengt mij de uitnodiging om mezelf te zijn en dat neem ik mijn hele leven mee en dat mag nog meer worden.
Heeft jouw organisatie ook de ambitie of de nood om bestaande patronen te doorbreken om de nieuwe uitdagingen van de snel veranderende wereld aan te gaan? Zijn jullie niet meer in staat om de kwaliteit en de energie te leveren die jullie organisatie wel had toen ze net opgericht was? Twijfelen jullie of er in de markt nog een plek is voor jullie? Dan is een transformatie misschien wel aan de orde.
Mocht je verder willen praten over organisatietransformaties, neem dan contact met mij op.
Sophie Loquet
